Eli Kulağında

Ölmek neyse de yalnız ölmek olmasaydı. Artık bir yabancı olduğum vatanımda bir yabancı haline geldiğim şu varlığımı terk ediyorum. Konuşmakta zorlanıyorum, şarj bitene kadar direneceğim. Az önce bir makine tarafından “etkisiz” hale getirildim. Gözden kayboldu, ama hala sesini duyabiliyorum. Bilirsiniz, makine sesi. Bari insan öldürseydi diyorum. O kadar da koymazdı.

Halime üzülmeyin, zira ölüm en beklenen şeydir. Kaldı ki hızlı bir devirde yaşıyoruz, ölüm de hızlıdır. Birbirimize bakmak yerine makinelere bakmaya başladığımızda bu yola çoktan girmiştik. İnsanın işini makineye verince bize gerek kalmamıştı. Piyasada insan fazlası olunca enflasyonu düşürmek için harekete geçtiler.

Makineye karşı gerilla taktikleri işe yaramıyor. Vur- kaç yapamıyoruz, kaç-kaç durumundayız. En iyi savunma saldırıdır deyip bir şeyler yapmaya karar verdik. Henüz hedefe varmıştık ki nasıl olduğunu anlamadan bizi tespit ettiler. Arkadaşlara ne olduğunu bilmiyorum. Her zaman söylemişimdir, kötülüğün parçası olacağıma hiç olmayayım daha iyi.

Katilim sabit bir hızla sonraki hedefine doğru ilerliyor. Beni tam öldürmedi… ölümcül derecede yaraladı. Sanırım enerji tasarruf modundaydı. Belki de yapay zekâ insana işkence etmeye programlanmıştı. Zekâ denilen şeyin kötülük için de kullanılabileceğini düşünememiştik. Yapılan zeka da kötülük etmek için kullanıldı. Aslı neydi ki yapayı ne olsun.

Yapay zekalı katilim uzaklaşırken motorunun sesi yalnızlığımı bastırıyor. Bir süre sonra yanımda ses bile kalmayacak. Vatanımı mezarım haline getirenler utansın. Ben kaybetmedim, dünya beni kaybetti. Makine sesine ses çıkarmayanlar yüzünden ölüyorum, biraz daha lüks yaşamak için hayatı yok edenlerin kurbanıyım. Başkası için rahatını bozmayanlar, insanlar acı çekerken öbür tarafa bakanlar, rezaletleri örtmek için teknolojinin sesini açanlar ve bilmiyormuş gibi yapanlar, hepsi birlikte bizi öldürdüler.

Şu metal parçası düşmanım değil, ardındaki kötülük düşmanımdır. Beni yaralayan insan bile olsa düşmanım olmazdı ki insan robotlar masraflı olduğu için tercih edilmemişti.

Şu giden makine yarayı açsa da asıl katilim korkaklardır. Hala ölmemiş olanlar yaşıyorum diye sevinmesin, herkes ölecek. Hız çağında “ben” demeyi bırakmadıkça herkesin ölümü yakındır. Gelişmiş teknoloji sizi kurtaracak mı sanıyorsunuz, teknoloji siz olmayasınız diye var. Asıl düşman her yerinize soktuğunuz oyuncaklarınız kadar yakın. Ekranlar cezaevi, kulaklıklarınızda son sese kadar açtığınız gelişmişlik ise göz bağıdır.

Tek başıma ölmüyorum. Her insan insanlıktır, her ölüm insanlığın yok olmasıdır. Biraz romantikleşmemi mazur görün, ilk defa ölüyorum. Hiç ölmeden bana kadar gelen genlerim ilk defa yok olmayı tecrübe ediyor. Makinelerin kanlı canlı efendileri kendilerini yaşatmak için bizi öldürdüklerini sanıyorlar. Hâlbuki bu yola girerek kendilerini çokta öldürdüler.

Haklarını teslim edeyim, kötüler çalışıyorlar. Kötü olmak az şey değil, o kadar insanı öldürmek için büyük planlarının olması lazım. Kötünün başarısına her zaman hayret etmişimdir. Şu katil robotta bile bir asalet var. Demek ki yaşamak kötülük mü ne, aman neyse…

Bilgisayarımın enerjisi tükeniyor. Ben de tükeniyorum. Son olarak… hepiniz öleceksiniz, kötülük düzenini sürdürdükçe ölüme daha da yaklaşacaksınız. Şimdi rahat olabilirsiniz… yarın da belki bombalar sizi es geçer, ama bilin ki televizyonda izlediğiniz bombalar sizi bulmaz sandığınızda çoktan ölmüştünüz.