Eski savaşçılara modern bir askeri gösterseniz muhtemelen büyük bir kahkaha atarlardı. Modern savaş ekranın önündedir. Asker ekrana bakar ve bazı tuşlara basar. Onun yerine öldürme işini yapan insansız araçlar var. Artık savaşlar ekranın önünde. Oyun oynar gibi yok ediyorlar. Dünyada hala cephe savaşı olduğunu sananlar varsa büyük ölçekli savaşları kaldıracak gibi olmadığımızı söyleyelim. O kadar kırılganız ki sadece terör adı altında sömürü savaşları yapılabiliyor. Bu da savaşın daha da farklı bir şeklini gündeme getiriyor. Önce ateşli silahlar, sonra insansız hava araçları, şimdi de asimetrik savaş(çoğunlukla terör) Bu gidişat savaşın geleceğine dair bazı fikirler vermektedir.
Kırılgan dünyamız direkt savaşları kaldırmıyor. Artık piyasaların hüküm sürdüğü hayatımızda savaş gibi haberler beklenmedik etkiler yaratabiliyor. Nitekim karşılıklı dövüşmektense tüm dünyayı yok etmeyi tercih ediyor ve nükleer silahlara sarılıyoruz. Böyle bir ortamda giderek örtülü bir mücadele ortamı oluşuyor. Önce cephe savaşları bitti. Sonra ateşli silahların kullanımı sınırlı hale geldi. Daha sonra insansız araçlar kullanılmaya başlandı. Gelecekte ise savaş bambaşka bir alana doğru gidiyor. Gittikçe örtünen, gizli saklı devam eden mücadeleler failin tespit edilemeyeceği, hatta failin olmadığı bir şekle bürünüyor.
Gelecekte bizi nasıl savaşlar bekliyor? Modern savaş bunun habercisidir. Artık kimin eli kimin cebinde belli değil. Ortadoğu denen kapitalizmin oyun alanlarından birinde bunu görüyoruz. Burada dost düşmana karışmış, kimin kimi öldürdüğü belli olmuyor. Modern savaşta Müslümanlar İslam için Müslümanları öldürüyor. Dünya barışı için bombalar yükleniyor, işgal yöntemiyle demokrasi getiriliyor, insanlara özgürlük getirileceği bahanesiyle toplumlar köleleştiriliyor. Modern savaşın getirdiği şeyler bunlar. Bunlar gelecekteki savaşın kontrolümüz dışında olacağının emareleridir.
Modernite öncesindeki atalarımızın kılıcın ve yayın olmadığı bir savaşı tahayyül edebildiğini sanmıyorum. Ateşli silahların önem kazanması ve daha sonra bu savaş anlayışının da değişmesi aklımıza yeni değişiklikleri getiriyor. Şu an birçok kişinin bildiği gibi insansız savaş araçları gündemdeki bir örnektir. Geleceğimizi işgal eden terörün de bir tehdit değil bir silah olduğunu artık anlamışızdır. Bizim yazımız da burada anlam kazanıyor.
Savaş gittikçe örtük hale geldi. Savaş meydanlarında değil de otobüs duraklarında ölüyoruz. Bir bomba patlıyor ve sorumlu ilan ediliyor. Halbuki ne bombayı veren ne de patlatan kendi amaçlarına hizmet etmiyor. Her zaman arka planda birileri var. Bugün arka plandakiler bomba ile yetiniyor, ancak kitle imha silahları da kullanabilirler. Bomba patlatanın izi sürülebilir, ancak çok büyük bir silahın izi sürülemez. Dünyanın en geride bırakılmış ülkelerine bakılırsa bu silahlar anlaşılacaktır. Modern savaş kalabalık yerlerde patlatılan bombaların bir adım ötesine geçiyor. Artık toplumlar yok ediliyor.